sierpnia 2014 - polish - taiwanese MISH ☆ MASH

Z WIZYTĄ W KAOHSIUNG. CZĘŚĆ III.

17:01:00
By Czytomnia
0 Comments

Na zakupy :)

Kiedy człowiek dostaje na raz zbyt wiele czuje się zagubiony, przytłoczony i chyba trochę ogłupiony. Przynajmniej takie odniosłam wrażenie odwiedzając największe centrum handlowe w jakim kiedykolwiek byłam. Sklepy, wszędzie sklepy. Chce się zobaczyć wszystko, przy czym zdaje sobie także sprawę z tego, że tak naprawdę potrzeba kilku dniu, żeby to zrobić. Zaczyna się więc wybieranie, które sklepy warte są poświęcenia uwagi. Nagle człowiek uświadamia sobie, że centrum handlowe, które w swoim kraju odwiedza tylko z przymusu staje się nader interesujące i nawet paczka ryżu domaga się swoich piętnastu minut. No bo przecież u nas nie ma takich ślicznych bluzeczek, sukieneczek, bucików, przesłodzonych zeszycików, długopisów, maskotek, szczoteczek do zębów, cupcake'ów, których nawet szkoda ugryźć, bo są takie urocze...Jednym słowem - totalny zawrót głowy...a najlepsze znajduje się na samej górze! Olbrzymia księgarnia. Klaudia może spędzić w takim miejscu całe życie na wąchaniu kartek, oglądaniu książek, czytaniu, zachwycaniu się i bieganiu między półkami, a i tak będzie to zbyt krótko i na koniec trzeba ją będzie targać za nogi i ręce, żeby w końcu wyszła ze sklepu.

Kiedy byłam na Tajwanie wszędzie wożono mnie samochodem i skuterem. Miałam naprawdę mało okazji, żeby skorzystać z komunikacji miejskiej i trochę tego żałuję, ale przecież spróbowałam wszystkiego przynajmniej raz. W Kaohsiung udało mi się skorzystać z autobusu i metra, co niezwykle mnie ucieszyło. Autobusem jechaliśmy do centrum handlowego, w którym spędziliśmy kilka godzin. Następnie ruszyliśmy na nocną wyprawę rowerem przez miasto. Odwiedziliśmy też miejsce z planu filmu Black & White. Bardzo polecam dramę, jeśli ktoś lubi sensację z domieszką komedii.

Podczas naszych rowerowych szaleństw spotkałam też bardzo sympatycznego obcokrajowca, który jest nauczycielem angielskiego na Tajwanie. Po krótkiej rozmowie Shane zabrał nas na lody - specjalność miasta, Rzekę Miłości, a na koniec pokazał wyjątkowo piękną stację metra. I oczywiście nocny targ.

Windą do księgarni ;) Rowerem przez miasto.

Słodki kociak i podłoga 3D w przejściu do stacji metra.

Kolejny sklep z artykułami papierniczymi i Seniorzy bawią się na ulicznym karaoke :)
przyborami do pisania ♥

Świątynia Bogini Morza - Matsu

Księgarnia ♥ Riksze nieopodal przystani

Rzeka Miłości =)

Najpiękniejsza część stacji metra w Kaohsiung Kruszony lód z owocami i polewą. Palce lizać!

Zarówno lody jak i miejsce, w którym je zamówiliśmy było specyficzne. Po pierwsze, nie obowiązywał żaden limit. Jeśli ktoś przyszedłby z balią do kąpieli, to pewnie zamówienie zostałoby zrealizowane. Przy stoliku obok siedziała młodzież, której wielkość miski naprawdę zwaliła mnie z nóg. Ich zamówienie z trudem mieściło się na blacie. Po drugie, każdy klient mógł zostawić swój podpis na ścianie, suficie, schodach...w każdym miejscu, w którym jeszcze inicjały zdołały się zmieścić. Oto i efekt twórczości fanów kruszonych lodów:

Ściana i sufit :D

Rzeka Miłości i rowery miejskie.

Trzy dni mięły w mgnieniu oka. Kaohsiung niewątpliwie zasługuje na odwiedzenie. To przepiękne miasto oferujące turyście wiele wspaniałych atrakcji, widoków i nowych smaków. Żeby móc korzystać z rowerów miejskich należy posiadać kartę miejską, która służy także do kupowania biletów i w razie konieczności można ją doładować w sieci sklepów 7-ELEVEN. Pierwsza godzina jazdy jest zupełnie bezpłatna, w każdej kolejnej należy zapłacić niewielką sumę i można dalej śmigać po mieście.

TAJWAN PO RAZ PIERWSZY

Z WIZYTĄ W KAOHSIUNG. CZĘŚĆ II.

14:47:00
By Czytomnia
0 Comments

Przystań, miejsce, do którego przypłynęliśmy,
aby podziwiać ocean.

O Kaohsiung można było usłyszeć ostatnio w polskich mediach ze względu na nieszczęśliwą serię wybuchów gazu. Jest to drugie, co do wielkości miasto na Tajwanie oraz jego główny port, a także ośrodek prężnie rozwijającego się przemysłu informatycznego i elektronicznego. Na zwiedzaniu spędziliśmy trzy dni i dwie noce. Dzięki naszemu znajomemu byliśmy w stanie odwiedzić wiele ciekawych miejsc, które miasto ma do zaoferowania. Było niesamowicie! Już pierwszego wieczora, tuż po zakwaterowaniu w hotelu skierowaliśmy nasze wymęczone ciała na nocny targ. Night markets...zakochałam się w nich od pierwszego wejrzenia, od pierwszego spaceru zatłoczonymi alejkami, od pierwszej chwili, w której poczułam tysiące zapachów na stoiskach z jedzeniem ciągnących się wzdłuż całego marketu, od momentu, w którym po raz pierwszy ujrzałam grupki dzieciaków grających w loterię z nagrodami, od pierwszej próby przejścia przez jezdnię, na której nie obowiązują żadne zasady. Piesi, skutery, samochody. Wszyscy usiłują torować sobie drogę. Zakochałam się już kilkadziesiąt minut po wylądowaniu na wyspie, kiedy Hsueh-Yu i jego szwagier zabrali mnie na największy nocny targ. Od tamtej pory uparcie odwiedzałam wszystkie możliwe night markety.

Prom, z którego podziwialiśmy wody oceanu.

Podczas wycieczki korzystaliśmy z wszelkiego możliwego transportu: autobusu, pociągu, promu, metra, roweru, łodzi. Zwiedziliśmy miasto wzdłuż i wszerz, a i tak pewnie wiele zostało jeszcze do zobaczenia. Byliśmy nad oceanem i próbowaliśmy lokalnych pyszności. Na plażę przepłynęliśmy promem podziwiając piękno krajobrazu. Ocean jest przepiękny. Ogrom wody pochłania, plaża jest czysta i przyjemna. Dookoła palmy dają schronienie przed słońcem. Trzeba uważać, żeby przypadkiem nie dostać orzechem kokosowym w głowę ;) Widoki zapierają dech, a zachód słońca jest przedstawieniem istnie magicznym, na które ludzie czekają z niecierpliwością. Odwiedziliśmy też targ rybny. W tym dniu zapowiadany był zbliżający się tajfun, więc obowiązywał zakaz pływania, ale ratownicy mieli pełne ręce roboty wyganiając z wody zbuntowanych surferów. Młodzież grała w piłkę plażową, a ja szukałam muszelek ^^.

Ahoj kamraci...na pełnych wodach ;)

Płyniemy :D

Kaohsiung z oddali i szalone rybki nieopodal plaży.

Plażowy relaks.

W pobycie nad oceanem fajna jest możliwość zjedzenia świeżych ryb i owoców morza. Stoiska uginają się pod ciężarem ryb, ośmiornic i krabów. Na każdym kroku można natknąć się na stoisko grillujące ośmiornice. Koniecznie trzeba spróbować, gdyż pomimo niezachęcającego wyglądu, mięso jest naprawdę smaczne.

Kraken...Strasznie wygląda, ale jest naprawdę smaczne. Papugi przed jedną z lokalnych knajpek. W Kaohsiung widziałam tak ogromne ptaki w wielu miejscach.

Co krok coś smacznego :P

Romantyczny zachód słońca.

Moje znalezisko i ciekawie wyglądający pojazd z wyrobami spożywczymi.

Kolejny rybny stragan i piękny zachód słońca.

Ten dzień przeżyliśmy bardzo intensywnie. Plany na kolejny dzień: Rzeka Miłości, rejs statkiem, odwiedzenie największego centrum handlowego w jakim kiedykolwiek byłam, jazda ulicami Kaohsiung na rowerach i dalsze uwiecznianie wspomnień na fotografiach.

TAJWAN PO RAZ PIERWSZY

Z WIZYTĄ W KAOHSIUNG. CZĘŚĆ I.

18:12:00
By Czytomnia
4 Comments

Decyzja o podróży do Kaohsiung zapadła nagle. Siedzieliśmy w domu bez żadnych większych planów. Ja rozszyfrowywałam krzaczki w czasopismach, a Luby rozważał nad sensem istnienia. Marudził pod nosem, że nuda, że nic nie zaplanował i że w swe macki dopadła go bezwzględna monotonia dnia codziennego (a może nawet i życia). Wiedząc doskonale, że stan ten będzie się pogłębiać i na koniec przybierze ciężką do tolerowania postać dużego dziecka z fochem, postanowiłam interweniować. Nakierowałam go więc na spontaniczne działanie, takie, które niestraszne jest Polakom. Ot, wstaję i wychodzę. Przed siebie. Zadziałało. Spojrzał na mnie roziskrzonym wzrokiem. Widocznie nigdy wcześniej nie pomyślał, że tak się da. Bez wcześniejszego planowania, szukania hotelu, dojazdu i bez napomykania o tym, że popołudnie to zbyt późna pora dnia na wycieczki (Sierpień na Tajwanie to Miesiąc Duchów, dlatego Tajwańczycy nie lubią wychodzić z domu po zmroku).

Nadarzyła się więc okazja do mojej pierwszej podróży pociągiem i porównanie go z Kolejami Śląskimi, do których mam awersję i skurcze żołądka na samą myśl o podróży nimi. Pociąg krótkodystansowy, którym jechaliśmy kilkanaście minut, aby następnie złapać pociąg do Kaohsiung, różni się od naszych tylko ustawieniem foteli, które ułożone są tak jak w wagonach metra. Ciekawa jest natomiast kwestia biletów, które okazuje się do kontroli przynajmniej trzy razy. Po zakupie biletu należy okazać go strażnikowi stojącemu przed wejściem na peron, następnie konduktorowi w czasie jazdy i na koniec strażnikowi przy wychodzeniu z peronu.

Urocze opakowanie posiłku w pociągu; przedstawia turystów na
stacji w Taichung :)

Pyszności! Uwielbiam chińską kuchnię. Trzy rodzaje mięsa,

jajko, ryż i warzywa.

Podróż trwała ponad 4 godziny, które minęły mi na podziwianiu rozciągających się za oknem soczyście zielonych pól ryżowych, palm bananowych, rysujących się w oddali, delikatnie zaznaczonych na horyzoncie gór oraz jedzeniu bento (z jap. pakowany posiłek na wynos), które sprzedawała niezwykle sympatyczna, ubrana w uniform Pani z personelu. Lubię podróżować pociągami. W tym miałam okazję obserwować podróżnych. Miejsca przed nami zajmował ojciec z synem. Mały chłopiec raz po raz wyglądał zza fotela i chował się speszony czując na sobie mój wzrok. Na takiej zabawie upłynęło nam kilkanaście minut.

Tuż obok siedziały dwie kobiety z małą dziewczynką. Hsueh -Yu wytłumaczył mi, że są to prawdopodobnie rdzenni mieszkańcy Tajwanu mieszkający w górach, których z łatwością można rozpoznać po ciemnym kolorze skóry. Najliczniejszą grupę stanowili jednak młodzi nieustannie wpatrujący się w swoje smartfony (z obserwacji stwierdzam, że dominują Samsungi), jeden młodzieniec oglądał anime. Było też mieszane małżeństwo z dwójką dzieci. Podróż minęła komfortowo i tylko w jednym momencie miałam wrażenie, że zejdę z ziemskiego padołu w połowie drogi do celu i do tego po środku pól ryżowych, w wagonie pociągu. Najzwyczajniej w świecie piłam sok, gdy nagle Luby powiedział coś tak śmiesznego, że udławiłam się sokiem pomarańczowym, który do tej pory w moim przekonaniu nie uchodził za niebezpieczny dla życia. Pociąg wtoczył się na stację docelową wieczorem. Byliśmy w Kaohsiung! W mieście, które zaczyna życie nocą.

W nowym miejscu wszystko jest interesujące. Automaty z napojami, ulotki reklamowe, w końcu nawet peron wydaje się niezwykle ciekawy. Taka była moja myśl zaraz po opuszczeniu pociągu na stacji w Kaohsiung. Tłum ludzi podążał w stronę ruchomych schodów, a my razem z nim kierowaliśmy się do przejścia na stację metra. Dworzec jest ogromny i na każdym kroku można znaleźć coś ciekawego.

Urocza rdzenna mieszkanka Tajwanu. Wyróżnia się ciemną W wagonie metra.
karnacją. W kontraście z bladym łokciem mojego chłopaka ;)

Słodziaśne miśki na stacji :)

Nasz pociąg do Kaohsiung. Mapa metra w Kaohsiung.

Miasto powitało nas tysiącem kolorowych neonów rozświetlających noc. Powietrze było ciepłe i zachęcało do spaceru. Gdzieś w parku młody chłopak śpiewał rockową balladę przygrywając sobie na gitarze. Jego przyjemny głos niósł się po okolicy, witał ludzi wychodzących ze stacji i wprawiał w dobry, sentymentalny nastrój. Z górujących nad nami wieżowców krzyczały olbrzymie bilbordy. Wystarczyło kilka sekund a miasto bezgranicznie mnie oczarowało. W drodze do hotelu rozglądałam się we wszystkie strony, chciałam jak najdokładniej zapamiętać klimat miasta, ruch na ulicach, zapachy z lokalnych restauracyjek.

Kaohsiung nocą.

Na ulicach dominują skutery :)

Hotel jest naprawdę niesamowity~~!

W hotelu czekał już na nas znajomy Hsueh-Yu ze studiów - Shane, który zgodził się zostać naszym przewodnikiem i pokazać nam najpiękniejsze zakątki swojego rodzinnego miasta. Shane'a miałam okazję spotkać kilka razy w Polsce, więc niezwykle ucieszyłam się z ponownego spotkania. Po zakwaterowaniu udaliśmy się na krótki odpoczynek do pokoju, a następnie ruszyliśmy na podbój miasta, które pomimo późnej pory wcale nie chciało spać. Shane zabrał nas na pobliski nocny targ, ale o tym w kolejnym poście :)

Pokój 505. Jedna z zasad Lubego - musi być smacznie i wygodnie.

KUCHNIA

PRZEZ SMRÓD DO SERCA, CZYLI O STINKY TOFU SŁÓW KILKA.

23:14:00
By Czytomnia
9 Comments

Będąc na Tajwanie miałam okazję spróbowania wielu niezwykle smacznych regionalnych potraw. Kultura jedzenia na ulicach jest wszechobecna i sprawia, że cały kraj pachnie smakowicie i zachęca do spróbowania dosłownie wszystkiego, o ile tylko nasz żołądek jest w stanie pomieścić tyle pyszności. Tematyce jedzenia na wyspie mam zamiar poświęcić osobny post, ale dzisiaj chciałabym przybliżyć potrawę, która niewątpliwie jest jedną z tych, których nie da się zapomnieć choćby nawet człowiek próbował z całych sił - stinky tofu. Po raz pierwszy miałam okazję spróbować tego specyficznego dania kilka dni po przylocie. Prawda jest taka, że prawdopodobnie nikt przy zdrowych zmysłach nie skusiłby się choćby na kęs, chyba, że byłaby to osoba żądna nowych wrażeń. Osobiście nie mam żadnych oporów przed eksperymentowaniem z jedzeniem dopóki nie ma ono sześciu par odnóży i ucieka z talerza.

Tofu jest twarożkiem sojowym niezwykle popularnym m.in. w Japonii, gdzie jest nazywany właśnie tōfu, natomiast na Tajwanie i w Chinach występuje pod nazwą dòufu. Stinky tofu (śmierdzące tofu) różni się jednak od zwykłego sera tym, że jego "zapach" czuć niezwykle intensywnie i na dużej przestrzeni. Stinky tofu przygotowuje się mocząc prawdopodobnie przez kilka miesięcy w specjalnie przyrządzonej solance, co prowadzi do fermentacji. Obecnie przy pomocy maszyn proces ten wynosi tylko dzień lub dwa. Następnie po zakończeniu procesu fermentacji jest on smażony (nigdy w domu) w głębokim tłuszczu i serwowany z kapustą lub papryczką. Mnie postawiono przed faktem dokonanym. Mój chłopak podsunął mi miseczkę ze stinky tofu w jednym z miejscowych barów. Na talerzu zapach sera jest mniej intensywny niż przy stoisku z jedzeniem, gdzie człowiek w maseczce na twarzy smaży ogromną ilość dòufu. Nie wahałam się ani przez moment i już po chwili z zapałem pałaszowałam ser wkładając dużą porcję warzyw do otworu pośrodku twarożka wypełnionego sosikiem.

W mojej opinii smażony twarożek jest znacznie smaczniejszy niż normalne tōfu, niezwykle chrupki i soczysty a w połączeniu z warzywami naprawdę smaczny. Nie przepadam za tōfu, ale to stało się moją ulubioną potrawą i jadłam ją w każdym mieście jakie odwiedziłam. Dopiero po posiłku dowiedziałam się, że ojciec mojego chłopaka z przerażeniem w oczach prosił go, żeby nie zmuszał mnie do jedzenia śmierdzącego serka. Sam nieposłuszny winowajca przyznał, że bał się iż sfermentowany ser może mi zaszkodzić. Żadne rewolucje żołądkowe nie miały jednak miejsca, ale przy jedzeniu rozmawialiśmy o polskich kiszonych ogórkach i kiszonej kapuście. Mój chłopak, który nie jada ani kwaszonych ogórków ani kapusty, lubi natomiast stinky tōfu, które podobnie jak kwaszona kapusta zawiera szczepy bakterii, był zszokowany do tego stopnia, że z trudem doszedł do siebie po tym, jak wytłumaczyłam mu jak przygotowuje się bigos oraz, że kapuśniak także robiony jest z kwaszonej kapusty.

Rozmowa wyglądała mniej więcej tak:

- Twój ulubiony bigos też przygotowywany jest ze sfermentowanej kapuchy. - tutaj spojrzał na mnie z niedowierzaniem w oczach.

- Nie...

- Tak.

- Nie.

- Tak.

- Nie.

- Tak.

- Tak?

Wydaje mi się, że zdołał już pogodzić się z tą myślą ;) Ciekawa jestem, czy przy następnej wizycie w Polsce będzie wcinał bigos.

KULTURA

ŚWIĘTO PODWÓJNEJ SIÓDEMKI.

22:48:00
By Czytomnia
0 Comments

Dziś wypada siódmy dzień siódmego miesiąca księżycowego. Według chińskiej tradycji w tym dniu obchodzone są chińskie walentynki zwane Dniem Podwójnej Siódemki. Owo święto przypada na późne lato, kiedy nocne niebo rozświetlają swym blaskiem gwiazdy Wega oraz Altair. Wega przedstawia tkaczkę, Altair pasterza, a rozdzielająca ich Droga Mleczna symbolizuje srebrną rzekę. Tej nocy zakochani patrzą w niebo i wysyłają swoje prośby do bogów, modląc się o szczęśliwe małżeństwo. Z obchodami chińskich walentynek wiąże się pewna legenda.

W zamierzchłych czasach żył sobie pasterz o imieniu Niu Lang. Spacerując leśnymi ścieżkami zobaczył on dziewięć wróżek, które kąpały się w leśnej rzece. Młodzieńca niezwykle zauroczyła jedna z dziewcząt. Zastanawiając się co zrobić, aby zwróciła na niego uwagę usłyszał głos swojego woła. Okazało się, że zwierzę przemówiło, aby udzielić swemu panu rady. Zwierzę wytłumaczyło mężczyźnie, że kobieta, która tak bardzo mu się spodobała nazywa się Zhi Nu i jest czarodziejską tkaczką z nieba. Jeśli tylko chłopakowi uda się zabrać jej sukienkę, dziewczyna zostanie jego żoną. Pasterz zastosował się do rad woła. Nadeszło południe i wszystkie wróżki odleciały do nieba. Tylko Zhi Nu pozostała w poszukiwaniu swojej sukni. Wtedy Niu Lang wyłonił się za drzewa i poprosił dziewczynę o rękę. Ta, widząc, że chłopak jest uczciwy i pracowity zgodziła się. Dwa lata później doczekali się potomstwa - chłopca i dziewczynki. Jednak królowa nieba nie była zachwycona kiedy odkryła, że jej córka mieszka na Ziemi i poślubiła pasterza. Siódmego dnia siódmego miesiąca księżycowego rozwścieczona rozkazała swoim żołnierzom uprowadzić Zhi Nu i wrócić z nią do nieba. Młody pasterz był zrozpaczony zniknięciem ukochanej. Razem ze swymi dziećmi i wołem wyruszył na poszukiwania żony. Kiedy był już prawie u celu swojej podróży nagle pojawiła się królowa, która wyjętą z włosów spinką nakreśliła linię pomiędzy małżonkami. Linia ta przemieniła się w rwącą rzekę, której srebrzyste wody rozdzieliły parę. Zrozpaczona wróżka zamieszkała na jednym brzegu rzeki, pasterz wraz ze swoimi dziećmi na drugim brzegu. Na pomoc zakochanym przyleciały sroki. Utworzyły one most, dzięki któremu rodzina znów mogła być razem. Kiedy królowa nieba ujrzała spotkanie kochanków pozwoliła, aby spotykali się oni raz w roku, siódmego dnia siódmego miesiąca księżycowego.

Tajwańczycy zupełnie jak my świętują komercyjne zachodnie walentynki 14 lutego, a ich obchody nie różnią się od naszych.

Pages

polish - taiwanese MISH ☆ MASH

Z WIZYTĄ W KAOHSIUNG. CZĘŚĆ III.

Z WIZYTĄ W KAOHSIUNG. CZĘŚĆ II.

Z WIZYTĄ W KAOHSIUNG. CZĘŚĆ I.

PRZEZ SMRÓD DO SERCA, CZYLI O STINKY TOFU SŁÓW KILKA.

ŚWIĘTO PODWÓJNEJ SIÓDEMKI.

About me

Popular Posts

Find us on Facebook

Pinterest

Labels

recent posts

Blog Archive

Instagram

Follow me

Socialize!